“En wat heb jij gestudeerd?” Mijn collega kijkt me afwachtend aan. Ik aarzel. Ik weet dat ik meestal verbaasde reacties krijg en dat ik moet gaan uitleggen waarom het toch heel relevant is dat ik dat heb gestudeerd. “Geschiedenis”, antwoord ik, “met een nadruk op de politieke analyse”. Verbaasde blik bij mijn collega, en een aarzelend “goh interessant. Ik wist niet dat je met die studie dit werk kan doen. Waar vind je aansluiting?”
Bij heel veel. Dat is waar ik zo enthousiast van word.
Mijn naam is Nynke Viezee. Ik ben adviseur in de publieke sector via BMC. Ik adviseer en doe interim werk bij publieke instanties zoals de gemeente, zorginstellingen en het onderwijs. Iedere zoveel maanden ga ik bij een andere organisatie aan de slag die een vraag hebben, een behoefte of een probleem. Er is onwijs veel gaande in de publieke sector: de decentralisaties in de zorg zijn per 1 januari 2015 ingegaan. De uitvoering daarvan heeft veel voeten in de aarde.
Mijn kennis van de geschiedenis betekent dat ik veel kan toevoegen. Ik ben gespecialiseerd in politieke en culturele analyse en benader mijn werk uit de praktische hoek. Ik kijk dus altijd waar lange tenen zitten waar je niet op kan stappen, terugkerende thema’s en rode lijnen. Dat betekent dat je snel leert waar mogelijk kansen zitten, en waar die vooral níet zitten. Bij geschiedenis leer je naar het grote plaatje te kijken, in te zoomen én weer de verschillende delen te zien. Daarom zijn de conclusies die ik trek anders dan die van een bestuurskundige. Organisaties zijn een deel van een proces dat begint in het verleden en zich uitstrekt naar de toekomst. Waanzinnig interessant. Zeker als je praktisch mag meewerken in het verder trekken of ombuigen van die rode lijn. Dat is wat ik nu doe in mijn werk en waar ik waarde toevoeg.
Ik heb niet meteen geschiedenis gestudeerd. Na mijn bachelor psychologie volgde ik een master bedrijfsantropologie. Vervolgens ben ik geschiedenis gaan studeren, omdat ik geïnteresseerd ben in de verhalen van mensen. Van de studie geschiedenis heb ik vooral geleerd dat ik nog een hoop te leren had. Geschiedenis is echt anders dan psychologie of arbeidsantropologie. Later in de studie mocht ik me ook bezig houden met wat me echt interesseerde: de analyse van processen die zich door de jaren heen voltrokken.
Tijdens de eerste vijf jaar ben ik lid geweest van een studentenvereniging, NSA. Zo’n studentenvereniging is een plek waar je leert te netwerken, te organiseren, creatief te worden in commissies. Ik vond het fantastisch maar wilde me na vijf jaar op iets anders richten. Na het eerste jaar geschiedenis werd ik daarom een jaar penningmeester bij de Facultaire Studentenraad Letteren. Aldaar leer je de verhoudingen tussen de verschillende besturen, docenten en studenten. Na dat jaar ben ik voor geschiedenis een half jaar naar Zuid-Afrika geweest. Niet omdat dat “in” was, maar omdat ik graag wilde weten hoe ik het zou trekken als ik in een voor mij onbekende omgeving iets nieuws moest opstarten. Ik merkte toen dat mijn verwachtingen voor studeren in het buitenland nogal verschilden van die van anderen. Dat betekende dat ik beter aansloot bij mijn Zuid-Afrikaanse kennissen dan bij de buitenlandse studenten. Niet alleen was ik daadwerkelijk geïnteresseerd in de vakken, ik was ook erg serieus in het begrijpen van de cultuur waar ik midden in was gedropt. De tweede keer dat ik voor studie naar het buitenland ging heb ik daarom mijn verwachtingen beter gemanaged. Voor mijn master deed ik onderzoek in Hollywood naar de politieke en culturele invloeden tussen Hollywood en Washington. Door mijn eerdere ervaring heb ik meer kunnen focussen op wat ik wilde weten, doen, en wie ik wilde spreken.
Al die extra activiteiten, NSA, penningmeester, buitenland enzovoorts heeft me meer richting gegeven. Dat betekende niet dat het na de studie meteen duidelijk was wat ik ging doen. De crisis brandt nog behoorlijk na. Zelfs met twee afgeronde studies, bestuurservaring en buitenlandervaring krijg je niet zomaar een baan. Daarom ben ik na de studie gaan werken bij mijn werkgever uit de studententijd. Daar organiseerde ik congressen voor de gezondheidszorg. Ik miste echter de mogelijkheid om snel verder te groeien, aan verschillende onderwerpen te kunnen ruiken en inhoudelijk te verdiepen Door te praten met vrienden en kennissen die mij goed kenden kreeg ik meer focus. Zo kwam ik bij BMC groep uit. Als trainee / young professional in het sociaal domein krijg ik de kans zelf sturing te geven aan mijn ontwikkeling en carrière. Wil je adviseur worden? Bel maar een adviseur en zorg dat je een goede samenwerking krijgt. Niets werkt beter dan met ervaren mensen te werken en van hen de kneepjes van het vak te leren. En als jij het gevoel hebt dat je meer wil en beter kan, dan geef je aan hoe je dat zou willen of je werkt er aan met collega’s.
Studeren heeft me geholpen meer kennis te hebben van allerhande samenlevingen en mensen. Maar: De ervaring die ik buiten en naast mijn studie heb opgedaan is belangrijker geweest voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Op persoonlijkheid onderscheid je je in zakelijke gespreken. Studeren doe je niet alleen voor de kennis. Je doet het voor de ervaring die je tussentijds kan opdoen. Dat is iets wat ik iedere student wil meegeven.
Wil je meer horen over jonge historici en de arbeidsmarkt? Op 22 november organiseren wij het evenement ‘Maak werk van geschiedenis.’ Je kan je hier aanmelden.
Nynke Viezee is sinds 2012 afgestudeerd als historicus en bedrijfsantropoloog. Sinds begin 2014 werkt zij als young professional bij BMC groep. Als adviseur in het sociaal domein adviseert zij organisaties in het publieke domein, doet interim-werk en onderzoekt mogelijke kansen voor de samenleving. Tijdens haar studies was zij onder andere lid van studentenvereniging NSA en was zij een jaar penningmeester bij de facultaire studentenraad letteren. Zij is zij diverse malen naar het buitenland geweest voor de studie. Nynke Viezee is getrouwd en woont in Amsterdam.
