Ieder jaar kiezen honderden eerstejaars studenten voor de studie Geschiedenis, maar waar komen historici eigenlijk terecht na hun afstuderen? De komende weken laten we alumni aan het woord over hun carrière, de moeilijkheden en de mogelijkheden waar zij tegenaan zijn gelopen. Ze beschikken over uiteenlopende vaardigheden en interesses en daar horen verschillende loopbanen bij. Een ding hebben ze echter allemaal gemeen: ze hebben de meest interessante studie gedaan die er maar is! Vandaag vertelt Wouter hoe hij zijn studie Geschiedenis inzet bij zijn werk bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Achteraf lijkt mijn keuze om geschiedenis te gaan studeren een vanzelfsprekende te zijn geweest. Van jongs af aan was ik namelijk gefascineerd door het verleden. Dit begon toen ik als kind werd geboeid door historische onderwerpen zoals het Romeinse rijk, de Middeleeuwen en later de Tweede Wereldoorlog. Tot zover niets uitzonderlijks voor een jonge jongen, maar op de middelbare school kreeg ik les van een bevlogen geschiedenisdocent die mij enthousiasmeerde voor geschiedenis als vak en studie. Nog goed kan ik me zijn levendige vertellingen en spannende lessen herinneren. Ook was ik onder de indruk van zijn parate kennis. Dat ik uiteindelijk geschiedenis zou gaan studeren, stond toen al vast.
Een brede studie
In mijn propedeusejaar aan de Universiteit Utrecht wist ik al snel dat ik de juiste keuze had gemaakt. Ik vond het geweldig om in een jaar tijd een vogelvlucht te maken door ruim 2500 jaar geschiedenis en hierover te discussiëren met docenten en werkgroepgenoten. Daarna heb ik mij onder andere beziggehouden met militaire geschiedenis, terrorisme, politieke ideologieën en kolonialisme. Je merkt wel dat je wordt opgeleid als een echte generalist, hoewel je er ook voor kunt kiezen om je op een specifiek thema te richten. Het onderwerp dat mij het meeste aansprak was de naoorlogse politieke integratie van Europa. Mijn belangstelling hiervoor heeft uiteindelijk ook mijn masterkeuze (Europese Studies) bepaald en geleid tot mijn huidige baan bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Meer dan CV building
Tijdens mijn studie vond ik het leuk om activiteiten te ondernemen met medestudenten. Zo schreef ik als redacteur en daarna als hoofdredacteur voor een studententijdschrift, maakte ik een geschiedenisopdracht voor middelbare scholen en stond ik regelmatig voor de klas om gastlessen te geven over Europese samenwerking. Dit laatste doe ik overigens nog steeds vanuit mijn huidige werk. Ik kan het iedereen aanraden om ook naast je studie actief te zijn. Uiteraard is het goed voor je CV, maar misschien nog wel belangrijker: je komt erachter waar je plezier in hebt en waar je goed in bent.
Na de studie
De directie waar ik werk houdt zich bezig met bilaterale en Europese samenwerking met landen in Europa. Nadat ik er stage had gelopen, had ik het geluk te mogen blijven als beleidsmedewerker. Een grote eer! Ik begon als dossierhouder voor Bulgarije en Roemenië, later ben ik mij gaan bezighouden met Tsjechië, Slowakije, Hongarije en Polen. Fascinerende landen die regelmatig in het nieuws zijn. Een paar concrete voorbeelden van de werkzaamheden: je adviseert de minister en de ambtelijke top, je coördineert bilaterale bezoeken, schrijft dossiers voor bewindslieden en je onderhoudt contacten met de ambassades in Den Haag en de Nederlandse ambassades in de regio. Ook woon je regelmatig bilaterale consultaties bij. Een van de hoogtepunten voor mij was een bilateraal bezoek van de minister aan Praag, waarbij ik deel uitmaakte van de Nederlandse delegatie.
Essentiële vaardigheden
Het belangrijkste wat ik van mijn studie heb opgestoken zijn de vaardigheden die ik heb ontwikkeld. Je kunt alleen goede essays schrijven als je goed leert te beargumenteren, in staat bent om te nuanceren en kritisch kan zijn. Goede schrijfvaardigheden – maar ook discussiëren en presenteren – zijn van een haast onschatbare waarde om je boodschap overtuigend te kunnen overbrengen, ook na je studie. Een andere kwaliteit van historici is dat we complexe materie kunnen terugbrengen tot de kern. Dit komt bijvoorbeeld goed van pas bij het adviseren van een minister, die geen tijd heeft om zich in alle dossiers te verdiepen.
Historici bieden context en duiding
Het is overigens niet zo dat mijn historische kennis niet van pas komt. Integendeel. Toevallig had ik tijdens mijn bachelor vakken gevolgd over het communisme in Centraal- en Oost-Europa. De historische blik waarmee ik naar de regio kijk, biedt een breder perspectief en stelt mij in staat om huidige politieke ontwikkelingen te duiden. Een grote meerwaarde in een omgeving waar de actualiteit de agenda bepaalt! Deze historische context komt niet dagelijks aan de orde, maar speelt wel telkens mee op de achtergrond.
Kies een richting
Voor de meeste geschiedenisstudenten is hun studie een doel op zich, en geen middel zoals je dat vaak ziet bij rechten- of geneeskundestudenten. Ik denk dat de bovengemiddelde belangstelling voor de studie – en niet voor de mogelijkheden die de studie biedt – deels de problemen verklaart waar geschiedenisstudenten soms tegenaan lopen als zij de arbeidsmarkt opgaan. Daarom zou ik iedereen willen aanraden om tijdens de studie al een plan te maken en een richting te kiezen die je het beste ligt. Maar volg ook gerust vakken simpelweg omdat je ze interessant vindt, daar ben je immers geschiedenisstudent voor!
Wil je meer horen over jonge historici en de arbeidsmarkt? Op 22 november organiseren wij het evenement ‘Maak werk van geschiedenis.’ Je kan je hier aanmelden.
Wouter Moll (1988) studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht (2009-2013) en volgde daarna de master Europese Studies aan de Universiteit van Amsterdam (2013-2015). Momenteel werkt hij als beleidsmedewerker bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en houdt hij zich bezig met bilaterale en Europese samenwerking met landen in Centraal- en Oost-Europa.
